آینده اینترنت ماهوارهای / «لئو» با شبکه زمینی گسترده، رقابت را داغ میکند
آمازون قصد دارد شبکه اینترنت ماهوارهای خود با نام Leo (پیشتر Project Kuiper) را با نصب بیش از ۳۰۰ ایستگاه زمینی گیتوی در سراسر جهان توسعه دهد. هدف این شرکت ارائه اینترنت پرسرعت به کاربران خانگی و سازمانی و رقابت مستقیم با سرویس Starlink شرکت SpaceX است.
پروژه آمازون لئو برنامه دارد میلیونها دیش ماهوارهای تولید کند تا کاربران بتوانند به اینترنت متصل شوند. در این میان ایستگاههای زمینی دادهها را بین ماهوارهها و شبکههای فیبر نوری منتقل و مشابه Starlink عمل میکنند. تفاوت مهم اینجاست که POPها (مراکز اتصال به فیبر) میتوانند به سرویس ابری آمازون AWS متصل شوند و کاربران را به محیطهای ابری آمازون یا سایر ارائهدهندگان ابری وصل کنند.

هر ایستگاه گیتوی شامل ۵ دیش ماهوارهای است و شبکه برنامهریزیشده بیش از ۳۰۰ ایستگاه را پوشش میدهد. سرعت اینترنت ارائهشده توسط آمازون لئو در سه سطح ۱ گیگابیت بر ثانیه، ۴۰۰ مگابیت و ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه پیشبینی شده و زمان تاخیر آن کمتر از ۵۰ میلیثانیه خواهد بود؛ کمی بالاتر از Starlink که حدود ۳۰ میلیثانیه گزارش شده است.
با وجود این امکانات، آمازون هنوز مسیری طولانی برای رسیدن به پوشش جهانی دارد. خوشه ماهوارهای فعلی لئو شامل حدود ۱۵۰ ماهواره است، در حالی که Starlink بیش از ۹۰۰۰ ماهواره دارد و بیش از ۸ میلیون کاربر جهانی را پوشش میدهد. برای ارائه اینترنت پایدار، آمازون باید صدها ماهواره دیگر پرتاب کند و شبکه ایستگاههای زمینی خود را گسترش دهد.
مزیت اصلی لئو نسبت به Starlink اتصال مستقیم به سرویس ابری AWS است. این قابلیت به ویژه برای شرکتها و کسبوکارها که نیازمند ارتباطات سریع و امن هستند، اهمیت دارد و میتواند لئو را به انتخابی جذاب تبدیل کند.